جمله بخش گسترده و به عبارتی گستردهترین بخش زبان است که همه گزارشهای زبان به وسیله آن روی میدهد؛ به همین سبب پژوهش در چند و چون آن، در شناخت و بررسی زبان، نقش ویژهای خواهد داشت. روستای لایزنگانِ دارابِ فارس همانند بسیاری از دیگر روستاهای ایران، مکانی است که از نظر فرهنگی و به ویژه زبانشناسی توانمندیهای فراوانی ...
بیشتر
جمله بخش گسترده و به عبارتی گستردهترین بخش زبان است که همه گزارشهای زبان به وسیله آن روی میدهد؛ به همین سبب پژوهش در چند و چون آن، در شناخت و بررسی زبان، نقش ویژهای خواهد داشت. روستای لایزنگانِ دارابِ فارس همانند بسیاری از دیگر روستاهای ایران، مکانی است که از نظر فرهنگی و به ویژه زبانشناسی توانمندیهای فراوانی برای پژوهش دارد و تاکنون تکنگاریها و مقالههای نسبتاً زیادی درباره چند و چون گویش آن نوشته شده است. پژوهش حاضر، به روش مصاحبه و گفتوگو فراهم آمده و به روش کتابخانهای بررسی و تحلیل شده است. این تحقیق نتایج بسیاری در پی دارد؛ از جمله: 1- جابهجایی ترتیب ارکان جمله در گویش لایزنگانی نسبت به فارسی رسمی که دارای یکنواختی است، بسیار زیادتر است. 2- بیشترین علت جابهجایی ارکان جمله در این گویش، پرسشی بودن جمله و تأکید بر مسند است. 3- حذف فعل در جملههای این گویش غالباً همانند فارسی رسمی است مگر چند مورد که در فارسی رسمی کمتر از آنها نام بردهاند. از جمله در چیستان، نفرین، ناسزا، کنایه و مثَل. 4- شبهجملههای این گویش بسیار زیاد است و غالباً الفاظ بیمعناییاند که میتوان آنها را در گروه صوتها نیز جای داد.